Οι Ηπειρώτες έχουν πολλούς λόγους να είναι υπερήφανοι. Είναι υπερήφανοι για τον τόπο τους, την απαράμιλλη ομορφιά της Ηπειρώτικης γης, την μουσική τους παράδοση αλλά, κυρίως, για τη σπουδαιότητα που διαδραμάτισε ο τόπος τους και στους 2 μεγάλους πολέμους που έχει ζήσει η πατρίδα μας.
Το 1940 η Ήπειρος ήταν αυτή που δέχτηκε πρώτη την εισβολή των ιταλικών δυνάμεων που ήθελαν να καταλάβουν την πατρίδα μας.
Στην ευρύτερη περιοχή του Καλπακίου ( από την Κακαβιά έως τα χωριά του Πωγωνίου και τα διάσημα χωριά του Ζαγορίου ) δόθηκαν ιστορικές μάχες.
Ένα από τα κρυφά χαρτιά και αστάθμητος παράγοντας της κατάληξης των μαχών που δόθηκαν ήταν οι γυναίκες της Ηπείρου που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην έκβαση των μαχών.
Το μνημείο της Ζαγορίσιας Γυναίκας της Πίνδου
Στην είσοδο του κάμπου των Ασπραγγέλων βρίσκεται το μνημείο της Ζαγορίσιας Γυναίκας της Πίνδου που είναι αφιερωμένο στη μνήμη των γυναικών του Ζαγορίου που με αυταπάρνηση συνέβαλαν τα μέγιστα για να αποκρουστεί η εισβολή των Ιταλικών δυνάμεων το φθινόπωρο του 1940. Το άγαλμα στήθηκε στη περιοχή τον Οκτώβριο του 1993.
Είναι έργο του Θεσσαλού γλύπτη Γιώργου Καλακαλλά και το ύψος του φτάνει τα 6 μέτρα, ενώ το βάρος του είναι 1,7 τόνους.
Οι γυναίκες του Ζαγορίου στο πόλεμο του ’40 συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα και σε αυτές οφείλεται ο έγκαιρος ανεφοδιασμός των Ελληνικών δυνάμεων που μάχονταν για να ανακόψουν την φασιστική εισβολή, η οποία μέσω της κοιλάδας του Αώου προσπαθούσε να φθάσει στο Μέτσοβο.
Οι Έλληνες στρατιώτες που τον Νοέμβρη του 1940 είχαν οχυρωθεί και πολεμούσαν στη περιοχή του Βρυσοχωριού, εξαιτίας της απόστασης αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα με την τροφοδοσία τους.