Ένα ταξίδι στον χρόνο με πολλούς σταθμούς και περάσματα, από το Ιόνιο έως την Βόρειο Ήπειρο.
Αυτό το ταξίδι ξεκίνησε πρίν από 38 χρόνια ο Σπύρος Μαντάς, ερευνητής- συγγραφέας, διαβαίνοντας και καταγράφοντας 1.460 πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Ηπείρου, που είναι τα καλύτερα του είδους. Από το 1982 συγκεντρώνει υλικό, ταξινομεί και μελετά την ιστορική, αρχιτεκτονική, κατασκευαστική, οικονομική, κοινωνική, λαογραφική και πολιτιστική σημασία των πετρογέφυρων.
Όπως λέει ο κ. Μαντάς το παλαιότερο γεφύρι που κατέγραψε, αλλά δεν διασώζεται ήταν το γεφύρι του Κοράκου του 16ου αιώνος.
Τα γεφύρια είναι κτίσματα που σηματοδοτούν σύνορα, όρια, αλλά και ενώνουν δυο όχθες, δυο τόπους. Αποκόπτουν και συνδέουν, καθιστούν προσβάσιμο το σκληρό τοπίο. Στα γεφύρια ο τεχνίτης συνεργαζόταν με την φύση και ο αλληλοσεβασμός ξεδιπλώνεται σε μονότοξα, δίτοξα, πολύτοξα περάσματα, που αντέχουν στην δύναμη του νερού και του αέρα. Μάστορες που διάβαζαν τα σημάδια στο χώμα, στην πέτρα, άφησαν τα ίχνη τους, αλλά σταδιακά χάνονται στον χρόνο.
Πηγή:ert.gr
Tags
Ελλάδα